Στο γνωστό μεταπολεμικό άσμα, ο δύσμοιρος σύζυγος ρωτά αγανακτισμένος τη συμβία του «τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά;», όταν βλέπει να του μιλάνε ιταλικά και γερμανικά. Ο εφιάλτης κάθε πατέρα, η αμφιβολία για το αν όντως είναι ο γεννήτωρ των παιδιών του, έχει διαφανεί πολλές φορές στην ιστορία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Βασιλείου Α’ του Μακεδόνος, με τον υιό (;) του Λέοντα.
Όπως γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο, ο Λέων ήταν γιος της Ευδοκίας Ιγγερίνας. Η Ευδοκία ήταν ερωμένη του αυτοκράτορος Μιχαήλ Γ’, η σχέση του όμως είχε δημιουργήσει σκάνδαλο. Για να δικαιολογήσει τη διαρκή παρουσία της στα ανάκτορα, ο Μιχαήλ έβαλε τον παρακοιμώμενο Βασίλειο να χωρίσει τη σύζυγο του (με την οποία είχε ήδη έναν υιό, τον Κωνσταντίνο) και να παντρευτεί την Ευδοκία. Ένα ερωτικό τρίγωνο δημιουργήθηκε, με την Ευδοκία σύζυγο του Βασιλείου αλλά και ερωμένη του Μιχαήλ.
Στις 19 Σεπτεμβρίου 866 η Ευδοκία γέννησε ένα αγόρι, το οποίο ονομάστηκε Λέων. Κατά το νόμο πατέρας ήταν ο Βασίλειος. Όμως ήταν κοινό μυστικό στα ανάκτορα πως ήταν πιο πιθανό ο Λέων να ήταν καρπός των λαθραίων συνεδριών της Ευδοκίας με τον αυτοκράτορα. Ο τελευταίος φάνηκε να συμμερίζεται την άποψη αυτή, αφού γιόρτασε τη γέννηση του παιδιού με αρματοδρομίες. Ο εγωισμός του Βασιλείου είχε τρωθεί ανεπανόρθωτα, και θεωρείται πως αυτό συνέβαλε στην τελική του απόφαση να δολοφονήσει τον Μιχαήλ. Το 867 ο Βασίλειος, ο χωριάτης από τη Μακεδονία, κάθισε μόνος πλέον στο θρόνο των Ρωμαίων.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Βασίλειος σαφώς περιέβαλε με προτίμηση τον πρωτότοκο του Κωνσταντίνο, μολονότι απέκτησε πολλά παιδιά με την Ευδοκία. Από το 868 τον έκανε συναυτοκράτορα, με τον Λέοντα να ακολουθεί το 870. Όμως το 879, σε ηλικία 14 ετών, ο Κωνσταντίνος αρρώστησε και πέθανε. Ο Βασίλειος ήταν απαρηγόρητος. Έπεσε σε κατάθλιψη που εξελίχθηκε σε άσβεστο μίσος, το οποίο ξέσπασε επάνω στον Λέοντα. Ο θάνατος της Ευδοκίας το 882 επιδείνωσε ακόμη περισσότερο τις σχέσεις των δύο ανδρών.
Το 883 ο Λέων αναγκάστηκε να παντρευτεί τη Θεοφανώ Μαρτινιακή. Ταυτόχρονα όμως διατηρούσε σχέση με την Ζωή Ζαούτζαινα, κόρη ενός αυλικού αξιωματούχου. Μόλις ο Βασίλειος το ανακάλυψε, ξυλοκόπησε τον υιό του και τον έριξε στη φυλακή, απειλώντας να τον τυφλώσει. Λίγες εβδομάδες μετά όμως, υπό την λαϊκή κατακραυγή, ο αυτοκράτωρ απελευθέρωσε τον Λέοντα.
Το 886 ο Βασίλειος πέθανε. Κατά τη διάρκεια κυνηγίου, προσπάθησε να αρπάξει με τα χέρια του ένα ελάφι. Μπλέχτηκε όμως στα κέρατα του, και για 16 μίλια τον έσερνε στα δάση, με τους ακολούθους του να τρέχουν αλλόφρονες να τον προφθάσουν. Τελικά τον απελευθέρωσαν, όμως ο γηραιός μονάρχης είχε υποστεί ρήξη σπλάχνων.
Αυτή είναι η επίσημη αλλά αντιρεαλιστική ιστορία. Το γεγονός πως αρχηγός της κυνηγετικής συνοδείας ήταν ο Ζαουτζής, πατέρας της ερωμένης του Λέοντος, δημιουργεί υπόνοιες μήπως ο Βασίλειος έπεσε θύμα δολοφονικής συνωμοσίας και η ιστορία με το ελάφι είναι πλαστή. Ακόμα και αν δεν υπήρχε άμεση εμπλοκή του Λέοντος, σίγουρα θα αγαλλίασε στο άκουσμα της είδησης.
Αν όλα αυτά ισχύουν, τότε η βασιλεία του ιδρυτή της Μακεδονικής δυναστείας έκλεισε όπως άρχισε: μέσα στη συνωμοσία, την προδοσία και το αίμα…
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Νεά Πολιτική 15-4-2015
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Νεά Πολιτική 15-4-2015
