Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος
Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1860. Ο πατέρας του, Παύλος Μαβίλης, ήταν δικαστικός και γιος του προξένου της Ισπανίας στο νησί. Μητέρα του ήταν η Ιωάννα Καποδίστρια-Σούφη, ανιψιά του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας. Πρώτη του λογοτεχνική επιρροή ήταν ο ποιητής Ιάκωβος Πολυλάς, ο οποίος και τον εισήγαγε στο έργο του Διονύσιου Σολωμού.
Το 1879 ο νεαρός Μαβίλης μπήκε στην Φιλοσοφική Σχολή ΑΘηνών, ενώ την επόμενη χρονιά έφυγα να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γερμανία. Σπούδασε στο Μόναχο και το Φράιμπουργκ, με διακοπές, καθώς τη αφοσίωση στα γράμματα ανταγωνιζόταν η “φοιτητική ζωή”, οι ζυθοποσίες και οι μονομαχίες. Εντρύφησε στο φιλοσοφικό έργο των Καντ, Νίτσε, Φίχτε και Σοπενχάουερ, ενώ ξεκίνησε να γράφει σονέτα. Έμαθε τέσσερις ευρωπαϊκές γλώσσες μαζί με σανσκριτικά, την αρχαία ιερή γλώσσα των Ινδιών, με την γνώση των οποίων μετέφρασε αποσπάσματα από το έπος Μαχαμπαράτα. Το 1890 πήρε το διδακτορικό του, για την μελέτη χειρογράφων του Βυζαντινού χρονογράφου Ιωάννη Σκυλίτζη. Ταυτόχρονα, εξελίχθηκε σε κορυφαίο σκακιστή και συντάκτη σκακιστικών προβλημάτων.
