Θρήνος Αναστάσιμος για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Λίγα λειτουργήματα είναι βαρύτερα από εκείνο του ηγέτη. Λίγα έχουν τόση ευθύνη να πέφτει στους ώμους του λειτουργού, λίγα απαιτούν τόσες θυσίες και αρετές.  Η εξουσία είναι πολύ συχνά ύπουλο και διεφθαρμένο πράγμα, ευνοούνται οι αδίστακτοι για να φτάσουν εκεί ψηλά και ακόμη και οι αγνότεροι φθάνοντας στους θώκους κολάζονται.  Όμως αυτή η δυσκολία κάνει το άθλημα της χρηστής βασιλείας πιο πολύτιμο και την δόξα που περιμένει το νικητή στον τερματισμό μεγαλύτερη.

Η άνοδος του Αλεξίου Α' Κομνηνού: μια σύντομη ιστορία

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Μετά το θάνατο του Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου το 1025, στο βυζαντινό θρόνο ανέρχεται μία σειρά από ακαταλλήλους κυβερνήτες, χωρίς ενδιαφέρον για τη χρηστή διοίκηση της αυτοκρατορίας.  Επαναπαυόμενοι στην οικονομική ευμάρεια, τη στρατιωτική ισχύ και τη δόξα που κληροδότησαν, οι τελευταίοι αυτοκράτορες και αυτοκράτειρες της Μακεδονικής δυναστείας (όπως και του επομένου οίκου των Δουκών) θα εξαντλήσουν το βασιλικό θησαυροφυλάκιο, θα επιτρέψουν την αποδιοργάνωση του στρατού και την αποξένωση του λαού των επαρχιών.  Όταν από τη δεκαετία του 1050 θα αρχίσουν οι σοβαρές εξωτερικές απειλές, η πρόσοψη της αίγλης θα καταρρεύσει.

Η ιταλική και ουγγρική πολιτική του Μανουήλ Κομνηνού

 

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Ο Μανουήλ Α' Κομνηνός υπήρξε ο ισχυρότερος, πλέον οραματιστής αλλά και τραγικός αυτοκράτορας της δυναστείας των Κομνηνών, τρίτος στη διαδοχή μετά τον παππού του Αλέξιο Α' και τον πατέρα του Ιωάννη Β'.  Ανελθών στο θρόνο το 1143, αντιμετώπισε σχεδόν αμέσως περιπλοκές στα σταυροφορικά κράτη της Συρίας, την επεισοδιακή διέλευση της Β' Σταυροφορίας από τα βυζαντινά εδάφη και την τελική αποτυχία της, και μια επώδυνη νορμανδική επιδρομή στη νότιο Ελλάδα

Τι είναι το Ισλάμ; Μερικές εισαγωγικές σημειώσεις

Πρόχειρες, εισαγωγικές σημειώσεις για την κατανόηση της θρησκείας του Ισλάμ

Το Ισλάμ ως Δίκαιο
(διαλέξεις Κυριάκου Θ. Νικολάου-Πατραγά, καθηγητή Ισλαμικού Δικαίου)

o   Το Ισλάμ είναι πριν και πάνω από όλα δίκαιο.  Είναι και κράτος και θρησκεία.  Ενδιαφέρεται περισσότερο για την εξωτερική εμφάνιση υπακοής στον ιερό νόμο και όχι για την εσωτερική διάθεση, κάτι που θα το κρίνει ο Θεός.  Αν ο αμαρτήσας πιστός αποφύγει την εγκόσμια ποινή τότε δεν θα υπάρξει άφεση στην τελική κρίση.  Δεν υπάρχει μετάνοια και εξομολόγηση.

o   Τέσσερις πηγές δικαίου στο Ισλάμ.

o   Ιερό Κοράνιο (κυριολεκτικός λόγος του Θεού, δύο περίοδοι, Μέκκα και Μεδίνα).

o   Ιερά Παράδοση (Σούνα) που αποτελείται από τεκμηριωμένες Διηγήσεις για τη ζωή του προφήτη (Χαντίθ).  Η παράδοση χωρίζεται σε υποχρεωτική, επιθυμητή και αδιάφορη.  Υποχρεωτική:  υπακοή οδηγεί σε θεία αμοιβή και παρακοή οδηγεί σε εγκόσμια και θεία τιμωρία, π.χ. πως προσευχόταν ο Μωάμεθ.  Επιθυμητή:  υπακοή οδηγεί σε θεία αμοιβή αλλά παρακοή δεν οδηγεί σε κάποια τιμωρία, π.χ. νηστεία Δευτέρας και Πέμπτης.  Αδιάφορη:  επεισόδια της ζωής του προφήτη χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, π.χ. πως κοιμόταν ο Μωάμεθ, τι φορούσε, η επιταγή για μούσι αλλά όχι μουστάκι.  Οι ισλαμιστές δεν δέχονται αυτήν την τριμερή διάκριση, για εκείνους όλα είναι υποχρεωτικά.

Δωρεάν E-Book: Διεθνείς Σχέσεις του Βυζαντίου την εποχή των Σταυροφοριών

ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ 1054-1180 Μάριος Νοβακόπουλος
Πτυχιακή εργασία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Μάιος 2017)
Εκτύπωση από το ΙΝΣΠΟΛ (Ιούλιος 2017)

Η ανά χείρας μελέτη αναλύει συγκριτικά και παράλληλα τα δύο πολιτικά και πολιτισμικά μισά της μεσαιωνικής Ευρωπαϊκής Χριστιανοσύνης, το σύστημα της Ανατολικής Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) αυτοκρατορίας και το αντίστοιχο το λατινικού-φραγκογερμανικού κόσμου, με επίκεντρο την Παποσύνη και την Αγία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Την παρουσίαση της εσωτερικής δομής και ιδεολογίας τους ακολουθεί η εξιστόρηση των διμερών επαφών την περίοδο των πρώτων Σταυροφοριών, συγκεκριμένα από το Σχίσμα (1054) μέχρι το θάνατο του Μανουήλ Κομνηνού (1180). Τέλος γίνονται στρατηγικές παρατηρήσεις επί της περιόδου, αποπειράται η ερμηνεία των συστημάτων και γεγονότων βάσει της θεωρίας των διεθνών σχέσεων, μεταξύ άλλων και της ιδέας περί συγκρούσεως των πολιτισμών.

Ιπποτική Υπηρεσία στο Θεό και την Πατρίδα, του Ιβάν Ίλυν

Σημείωμα του μεταφραστή: Ο Ιβάν Ίλυν (1883-1954) ήταν Λευκός (τσαρικός) Ρώσος φιλόσοφος, που εξορίστηκε από τους Μπολσεβίκους μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Γερμανία.  Στο κείμενο που ακολουθεί ο Ίλυν, ύστερα από την τραυματική εμπειρία της Επανάστασης και του Εμφυλίου Πολέμου, επισημαίνει την ανάγκη που είχε το Ρωσικό έθνος για μία φυσική και πνευματική αριστοκρατία, την οποία θα διέκρινε το αγωνιστικό πνεύμα, η αυτοθυσία και η πίστη.  Αυτό το δοκίμιο που έχει κλείσει σχεδόν ένα αιώνα αποτελεί διαχρονικό μήνυμα εγρήγορσης και μεταστροφής, με ιδιαίτερα σημασία στους δύσκολους καιρούς μας.

Το Ιπποτικό Πνεύμα

Του Ιβάν Ίλυν

(απόδοση Μάριος Νοβακόπουλος/πηγή)

Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός , και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου (Ψαλμοί 51:10/50:12)

Μέσα από όλην την μεγάλη συζήτηση των ημερών μας, εν μέσω καταστροφής, τραγωδίας και απωλείας, σε διαφωνίες και πειρασμούς, πρέπει να θυμόμαστε ένα πράγμα και βάσει αυτού να ζούμε: τη συντήρηση και διάδοση ενός πνεύματος ιπποτικής υπηρεσίας.  Πρωτίστως μέσα στους ίδιους μας τους εαυτούς, και ύστερα στα παιδιά μας, τους φίλους μας και τους ομοϊδεάτες.  Πρέπει να προστατεύσουμε αυτό το πνεύμα ως κάτι ιερό.  Πρέπει να το ενισχύσουμε σε εκείνους που μας εμπιστεύονται, εκείνους που μας εκμυστηρεύονται και εκείνους που ζητούν την κατεύθυνση μας.  Αυτό είναι που πρέπει να προωθήσουμε στους ηγέτες και τους ποιμένες μας, επιμένοντας, ακόμη και απαιτώντας το.  Γιατί αυτό το πνεύμα είναι όπως ο αέρας και το οξυγόνο της Ρωσικής εθνικής σωτηρίας, και εάν κάποτε στέρευε, τότε αμέσως θα εγκαθίστατο μία ατμόσφαιρα σήψης και αποσύνθεσης, εμφανής ή κρύφιος μπολσεβικισμός.

Νόημα σε έναν κόσμο χωρίς

 

Wrath of Gnon

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Εδώ δεν θα κάνουμε κάποια εμβριθή ανάλυση ηθικής ή αισθητικής φιλοσοφίας. Ξεπερνάει τόσο τις σκοπιμότητες όσο και τις γνώσεις του γράφοντος. Παίζοντας όμως με κάποιες ιδέες και αναζητώντας διεξόδους από το ψυχοπνευματικό τέλμα μέσα στο οποίο σερνόμαστε σαν κοινωνία, θα προσπαθήσουμε να βγάλουμε κάποιους πρακτικούς οδοδείκτες. Απλές και βασικές αρχές, λίγο σκόρπιες, ίσως αυθαίρετες, για να κατευθύνουμε τη ζωή μας σε σχέση με τον εαυτό μας αλλά και μέσα στον κόσμο.

Η ανθρώπινη κατάσταση είναι πολύ περίπλοκη και με τις ιδιοσυγκρασίες και τις δυσερμήνευτες πτυχές της έχει βασανίσει από χρόνων αμνημονεύτων φιλοσόφους, ψυχολόγους, ποιητές και θεολόγους. Αναζητούμε την τάξη, την πρόοδο και τη γαλήνη, είμαστε όντα με τη δυνατότητα της λογικής, γινόμαστε άθυρμα της βιολογίας μας, επαναστατούμε, αυτοκαταστρεφόμαστε, ξεπερνάμε τον εαυτό μας. Αυτοθυσία, κυνισμός, ωφελιμισμός, αλληλεγγύη, τρυφερότητα, έρωτας, φρικαλεότητα. Χαώδες το μωσαϊκό της ψυχής, όσο κι αν ακούραστοι μελετητές, εμπειρικοί ή ακαδημαϊκοί, αναγνωρίζουν μοτίβα λίγο πολύ προβλέψιμα. Από αυτό θα πάρουμε δύο τάσεις.

ΒΙΝΤΕΟ-Ήταν Έλληνες οι Επαναστάτες του 1821;

 Ορισμένες φορές, στην προσπάθεια να υποβαθμιστεί η σημασία της Επανάστασης του 1821 ως απελευθερωτικού αγώνος των Ελλήνων ή να αμφισβητηθεί ο εθνικός της χαρακτήρας, αντιτείνεται η ποικιλία των γλωσσών και των φυλών που πολέμησαν υπό τα ελληνικά λάβαρα.  Η εξέχουσα θέση των Αρβανιτών και των Βλάχων στην Εθνεγερσία και άλλους αγώνες του νεώτερου Ελληνισμού όμως δεν αρνείται την ελληνική εθνικότητα-αντίθετα δείχνει την ισχύ της και μέσα από τις επί μέρους διαφορές.

Ξεπερνάει τα όρια της σοβαρότητας να αναρωτιώμαστε εάν ο Κανάρης, η Μπουμπουλίνα και οι Σουλιώτες λόγιζαν εαυτούς Έλληνες ή αν ήταν κάποια «μειονότητα».

Στο τρίτο μέρος της συζήτησης του Μάριου Νοβακόπουλου (Cognosco Team) με τον Νικόλα Γιάννου στην εκπομπή Ballradio, προσπαθούμε να διαλευκάνουμε την υπόθεση.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: