.jpg)
Μάριος Νοβακόπουλος*
Ο Αλέξιος Κομνηνός πολιτεύθηκε ως ένας ευσεβής
αυτοκράτορας, με έντονο και προσωπικό ενδιαφέρον για την υγεία της Εκκλησίας,
τον περιορισμό των αιρέσεων και την εικόνα του ως υπερασπιστή της πίστης. Η περιφρούρηση της Ορθοδοξίας βρισκόταν σε
ιδεολογική συνάφεια με την άμυνα και ανάκαμψη της αυτοκρατορίας, καθώς έδειχνε
την πολύπλευρη αναστήλωση στην οποία προχωρούσε.
Έλεγχος επί της Εκκλησίας
Όπως και σε άλλους τομείς της βασιλείας του, ο Αλέξιος
επενέβαινε στον εκκλησιαστικό τομέα με στόχο να διατηρεί την πρωτοβουλία τον
κινήσεων και άρα τον έλεγχο της κατάστασης.
Λίγο μετά την κατάληψη του θρόνου από τον Αλέξιο, ο πατριάρχης Κοσμάς
(1075-1081) παραιτήθηκε, και την θέση του πήρε ο ευνούχος Ευστράτιος Γαριδάς,
άνθρωπος του κύκλου της βασιλομήτορος Άννας Δαλασσηνής.[1] Εκείνος με τη σειρά του παραιτήθηκε το 1084,
και τον διαδέχθηκε ο Νικόλαος Γ’ Γραμματικός (1084-1111).[2]
