Γυμνές γυναίκες
Γυμνές γυναίκες μας έλεγαν λόγια κωμικά - πως δηλαδή δεν υπάρχει έρωτας! Αλλά εμείς είχαμε ξαπλωθή κι ανάμεσα στα στήθια τους περιμέναμε μονάχα ο ουρανός να μας σηκώση! Δεν ξέραμε άλλην τροφή - δε θυμόμαστε ένα χορτάρι πιο τρυφερό και πιο εύοσμο από το δέρμα μιας γυναίκας!
Που δεν υπήρξαμε ήρωες...
Που δεν υπήρξαμε ήρωες θα μας κοστίση μιαν ημέρα, από πολύ κοντά, από μιαν άποψη ολότελα "επίγεια", σαν σφάλμα που διαπράξαμε, [ ] σαν υποψία πως ακόμα κ' οι δυνάμεις [ ] που ξοδέψαμε συνεσταλμένα, επήγανε χαμένες, εφόσον [ ] δεν ετολμήσαμε ποτέ να παίξουμε τα ένστικτά μας στον αγώνα, να ρίξουμε στις φλόγες και την αιδώ και την υπόστασή μας... Και ό,τι φοβόμαστε, ό,τι μας συγκρατούσε, ό,τι μας έδειχνε δειλούς, [ ] σαν τιμωρία θα μας αδράξη: θα φύγουμε με γεύση στεναχωρεμένη, όντας του κόσμου τούτου η μνήμη μας επιπόλαιη, και η αίσθηση σκιά αίσθησης ή ονείρου...
Ανάμεσα σε δυο ύπνους
Ανάμεσα σε δυο ύπνους βρήκα μια μικρούλα που με παρεκάλεσε να την πάρω μαζί μου - Που; της είπα. - Μη σε νοιάζη! μου απήντησε. Βάλε με στην τσέπη σου, και με κοιτάζεις ύστερα, όταν πάψη ο ύπνος. Η βροχή, ο πόλεμος, θα περάσουν. Η αυγή θα μας συναντήσει ξύπνιους. Τότε θα κάτσω κάτω από το στόμα σου, όπως κάτω από μια βρύση!..
Από τα Ποιήματα
50. Ελένη, η καμπύλη του κόσμου!
261. Να βάλω φωτιά στον εαυτό μου, [ ] να δω αν λάμπω!
116. Όταν ακούω τη λέξη ψυχή, νιώθω μια άγνοια ασυγχώρητη!
179. Πάψαμε να μιλάμε για την καρδιά μας! Γίναμε σοβαρά άτομα!..
87. Ποιος να θερίση τη θάλασσα, / θα βγάλη άσπρο χορτάρι, / τα νιάτα μας να θρέψη / όχι με αφρό / αλλά με στάρι αλμυρό;..
250. Τι σπουδαίο παιγνίδι παίζουν τα παιδιά! / Τι συνήθεια αρχαία η ζωή!
Ανθολογία Αποστολίδη, τ. 3, σελ. 1281-1285
