Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*
Ο ανταγωνισμός κέντρου και περιφερείας, της πόλης
και του χωριού είναι αρχαίος, κρατώντας από την εποχή που δημιουργήθηκαν τα
πρώτα αστικά κέντρα στη Μεσοποταμία και τον Ινδό ποταμό. Οι κάτοικοι της υπαίθρου έχουν ζωές πιο απλές
και ήσυχες, οι δραστηριότητες τους διαμορφώνονται από τις εποχές και τον καιρό,
βρίσκονται πιο κοντά στο φυσικό περιβάλλον το οποίο εκμεταλλεύονται αλλά και
φοβούνται, έχουν μικρότερη επαφή με τον έξω κόσμο και χαρακτηρίζονται από
ισχυρούς δεσμούς με την κοινότητα τους.
Προσκολλούνται στις παραδόσεις και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που
κάνουν τον τόπο τους μοναδικό. Οι
άνθρωποι της πόλης από την άλλη ζουν ως άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, κάτι που
δίνει μεγάλη ατομική ελευθερία αλλά και χαμηλότερη και διασπασμένη
κοινωνικοποίηση.
