Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος
Ο δρόμος της Αγγλίας από ένα αδύναμο, σπαρασσόμενο μεσαιωνικό βασίλειο προς τον θρόνο της θαλάσσιας κοσμοκρατορίας δεν ήταν ούτε εύκολος ούτε ευθύς. Η Αγγλία χρειάστηκε να ανταγωνιστεί τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές δυνάμεις, για να εξασφαλίσει την ασφάλειά των πατρίων εδαφών της πρώτα, και ύστερα να αναπτύξει μία αποικιακή αυτοκρατορία που θα έλεγχε το παγκόσμιο εμπόριο. Πολύ γνωστοί είναι οι πόλεμοι της προτεσταντικής Αγγλίας με τις καθολικές δυνάμεις της Ισπανίας και της Γαλλίας, η απόκρουση της Ισπανικής Αρμάδας το 1588 και οι διαδοχικοί πόλεμοι με τον Λουδοβίκο ΙΔ’, τον διάσημο βασιλιά – ήλιο. Η συντριβή του στόλου του Ναπολέοντα στο Αμπουκίρ (1798) και στο Τραφάλγκαρ (1805) από τον λόρδο Νέλσωνα κατέστησαν τη βρετανική θαλασσοκρατία αδιαμφισβήτητη, και έτσι θα έμενε ως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
