Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

ΒΙΝΤΕΟ - Ο αυτοκράτορας Άγιος Ιωάννης Δούκας Βατάτζης

«Ο σταυρωθείς εγήγερται, ο μεγάλαυχος πέπτωκεν, ο καταπεσών και συντριβείς ανώρθωται».
Φωνές σαν αυτήν να ακούγονται από τον ουρανό την ώρα της μάχης, θαύματα και προφητείες ανάστασης συνοδεύουν στην λαϊκή συνείδηση της μικρασιατικής Ρωμιοσύνης τον βίο του καθήμενου στον εξόριστο αυτοκρατορικό θρόνο της Νικαίας, Ιωάννη Γ’ Δούκα Βατάτζη. Ο άνθρωπος αυτός υπήρξε μία από τις πιο γοητευτικές προσωπικότητες του Βυζαντινού Ελληνισμού , με ξεχωριστή θέση στην καρδιά της Μικρασιατικής μας κληρονομιάς.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:



Τρίτη 24 Απριλίου 2018

Ο εξελληνισμός της Μικράς Ασίας ως τα βυζαντινά χρόνια


Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Αν μία επικράτεια του Βυζαντίου μπορεί να αποκληθεί ο εδαφικός του κορμός, ο πρωτεύων οικονομικός του πνεύμονας ή η μεγαλύτερη πληθυσμιακή του δεξαμενή, αυτή θα ήταν αδιαμφισβήτητα η Μικρά Ασία.  Η χώρα αυτή, η περιβρεχόμενη από θάλασσα σε τρεις πλευρές (βορείως, από τον Εύξεινο Πόντο, δυτικά, από το Αιγαίο πέλαγος, και νοτίως, από την ανατολική Μεσόγειο θάλασσα) και διακρινόμενη σε σχέση με τη Μέση Ανατολή από την οροσειρά του Ταύρου και τον Ευφράτη, είχε περίοπτη θέση στη βυζαντινή ιστορία.  Για το μεγαλύτερο τμήμα της, αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης του ανατολικορωμαϊκού κράτος, την ηπειρωτική του ενδοχώρα. 

Η ελληνική Μέση Ανατολή: Παλαιστίνη και Συρία



Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Παλαιστίνη

Την ελληνιστική εποχή η Παλαιστίνη υπήρξε μήλον της έριδος για την Πτολεμαϊκή δυναστεία του Βασιλείου της Αιγύπτου και την Σελευκιδική της Συρίας, με την τελευταία να επιτυγχάνει πλήρη έλεγχο μετά το 200 π.Χ.  Υπήρξε η αρχή μίας μακράς διαδικασίας αλληλεπίδραση του ελληνισμού με την υπάρχουσα κυρίαρχη πολιτιστική και εθνική  ομάδα, τους Ισραηλίτες.  Το αρχαιότατο και με τεράστια θρησκευτική παρακαταθήκη ισραηλιτικό έθνος στάθηκε διστακτικό προς τον νέο κατακτητή (ο οποίος ήλθε να διαδεχθεί μία μακρά σειρά Ασσυρίων, Βαβυλωνίων και Περσών δυναστών).  Όταν δε φάνηκε η διάθεση των Ελλήνων να διαδώσουν στους υπηκόους τους τη γλώσσα και τις συνήθειες τους, ένα μεγάλο μέρος της ισραηλιτικής κοινωνίας έφριξε, φοβούμενο μήπως υπό τη γοητεία, το κάλλος αλλά και την άνωθεν επιβολή του ελληνικού πολιτισμού, η προπατορική θρησκεία στο Θεό του Ισραήλ ξεθωριάσει.  Πάντως ο Αντίοχος Γ’, πρώτος σελευκίδης ηγεμών της χώρας απέδωσε αυτονομία για την Ιερουσαλήμ, προνόμια και φοροαπαλλαγές, ενώ το ισραηλιτικό έθνος αφέθηκε να κυβερνάται με τους πατροπαραδότους νόμους.  Οι Ισραηλίτες όμως, αντίθετα με τους περισσότερους υπό ελληνιστική κυριαρχία λαούς, έδειξαν σθεναρή αντίσταση στην αφομοίωση τους και στους ελληνικούς θεσμούς (εκπαιδευτικούς, αθλητικούς κ.α.).  Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης είναι μάρτυρες της απέχθειας προς κάθε τι ελληνικό.  Οι φιλελληνικές προσπάθειες του αρχιερέως Ιάσονος να ιδρύσει ελληνικό γυμνάσιο και άλλα μέτρα εξελληνισμού της Ιερουσαλήμ προκάλεσε άγρια αντίδραση.  Η επανάσταση των Μακκαβαίων οδήγησε στην ήττα του Αντιόχου Δ’ και την ανεξαρτησία του Ισραήλ.

Η μάχη του Μυριοκεφάλου (1176) και το τέλος του Μανουήλ Κομνηνού

Φράγκοι ιππότες, σύμμαχοι των Βυζαντινών, αιφνιδιάζονται από το ιππικό των Σελτζούκων.

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Ο αυτοκράτορας Μανουήλ Α' Κομνηνός (1143-1180) αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του εξωτερικές απειλές από κάθε κατεύθυνση, ενώ ενεπλάκη και σε διάφορες φιλόδοξες εκστρατείες (Ιταλία, Αίγυπτος), συνήθως με δυσμενή αποτελέσματα.  Παρά ταύτα το κύριο βάρος της βυζαντινής στρατιωτικής πολιτικής έπεφδτε στη Μικρά Ασία, την καρδιά της αυτοκρατορίας σημαντικό τμήμα της οποίας κατείχαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι.

Ύστερα από κάποιες συγκρούσεις στην αρχή της θητείας του, ο Μανουήλ επανέλαβε την αντεπίθεση κατά των Σελτζούκων μεταξύ 1158 και 1161 και τους εξανάγκασε σε συνθηκολόγηση.  Η συνθήκη με τον σουλτάνο Κιλίτζ Αρσλάν Β’ το 1162 προέβλεπε την παραχώρηση στο Βυζάντιο ορισμένων οχυρών, μεταξύ των οποίων και η σημαντική πόλη της Σεβάστειας, στην Ποντική Καππαδοκία.

Ο Βυζαντινός στρατός της δυναστείας των Κομνηνών: το ξίφος του αυτοκράτορα



Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Όταν ο Αλέξιος Α' Κομνηνός ανέτρεψε το Νικηφόρο Γ' Βοτανειάτη το 1081 και στέφθηκε αυτοκράτορας, ξεκίνησε ένα γρήγορο πρόγραμμα αναδιοργάνωσης του στρατού.  Η κάποτε ακαταμάχητη βυζαντινή πολεμική μηχανή  βρισκόταν εν πληρει αποσυνθέσει και το σύστημα των θεματικών στρατιών, που τις στελέχωναν αγρότες-οπλίτες, είχε καταρρεύσει εξ αιτίας των αδηφάγων μεγαλοκτημόνων.  Οι συνεχείς ήττες και οι εμφύλιοι πόλεμοι είχαν αποδεκατίσει τόσο τα επαρχιακά στρατεύματα, όσο και τα αυτοκρατορικά τάγματα.  Προσλαμβάνονταν μισθοφόροι, οι οποίοι και απείθαρχοι ήταν και δεν πολεμούσαν με προθυμία και με κάθε ευκαιρία παρεκτρέπονταν σε εγκλήματα.  Η απώλεια των Μικρασιατικών εδαφών στέρησε μεγάλα λιβάδια και εκτροφεία πολεμικών αλόγων υψηλής ποιότητας.  Επιπλέον η οριστική κατάκτηση των ανατολικών επαρχιών σήμανε την καταστροφή των πολύ αποτελεσματικών σωμάτων της Αρμενίας, που είχαν προσφέρει πολλά στον πόλεμο εναντίον των Αράβων εισβολέων παλιότερα.  Η κατάσταση που επικρατούσε όταν ο Αλέξιος έλαβε το αυτοκρατορικό αξίωμα δε διέφερε πολύ από αυτή στο στρατό του Ρωμανού Διογένη το 1071, όπως την περιγράφει ο Κεδρηνός:

Οι περίφημοι στρατιώτες των Ρωμαίων, που είχαν υποτάξει Ανατολή και Δύση, δεν είναι τώρα παρά λίγοι άνδρες, τσακισμένοι από τη φτώχεια και το άγχος και άοπλοι.  Αντί για σπαθιά και άλλα στρατιωτικά όπλα…κρατούσαν κυνηγετικά δόρατα και δρεπάνια…και τους έλειπαν τα άλογα και άλλα στρατιωτικά εφόδια… Ήταν δειλοί και φυγόμαχοι και φαίνονταν ανίκανοι για οποιαδήποτε γενναία πράξη.  Ακόμα και τα λάβαρα μιλούσαν σιωπηλά:  ήταν καταθλιπτικά, σε άθλια κατάσταση, μαυρισμένα σαν τον πυκνό καπνό, και με λίγους και φτωχούς άνδρες από πίσω τους.  Όσοι είδαν αυτό το θέαμα έπεσαν σε κατάθλιψη καθώς αναλογιζόταν πόσο χαμηλά είχαν ξεπέσει οι στρατοί των Ρωμαίων.
Κεδρηνός, ΙΙ, 668-9

Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

Λέων ο μαθηματικός: Βυζαντινός επιστήμονας και εφευρέτης



Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Μιλώντας για το Βυζάντιο είναι η αλήθεια ότι τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται στο μυαλό δεν είναι οι επιστήμες και οι εφευρέσεις. Ακόμη και όσοι εκτιμούν και θαυμάζουν την ιστορία της Ανατολικής Ρώμης θα μιλήσουν για μεγάλους αγίους και φιλοσόφους, ισχυρούς αυτοκράτορες, την αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική, τη δύναμη του βασιλικού στρατού.  Κι όμως η αυτοκρατορία της Κωνσταντινουπόλεως, το κράτος με το υψηλότερο μορφωτικόεπίπεδο για την εποχή του, ήταν αναμενόμενο να βγάλει μεγάλα μυαλά που λάμπρυναν τον πολιτισμό της με τις γνώσεις και τις κατασκευές τους.

 Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν τέτοιον άνδρα: τον Λέοντα το Μαθηματικό.

Τρίτη 17 Απριλίου 2018

Ερμηνεύοντας τα βαθύτερα αίτια των Σταυροφοριών



Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Η ερμηνεία των πράξεων των διεθνών δρώντων αποτελεί κεντρική αποστολή της επιστήμης των διεθνών σχέσεων.  Ανάλογα με την ανθρωπολογική (ανθρώπινη φύση) και κοινωνιολογική κοσμοθέαση (διάρθρωση και οργάνωση της κοινωνίας, εσωτερικές της σχέσεις), τις προτεραιότητες της διεθνούς πολιτικής (ασφάλεια, ευημερία, συνεργασία κ.α.) και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται, οι προσεγγίσεις αυτές κατατάσσονται σε «σχολές».  Οι Σταυροφορίες, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα γεγονότα της ευρωπαϊκής ιστορίας, έχουν κατά κύριο λόγο ερμηνευθεί βάσει της ρεαλιστικής ή της υλιστικής προσεγγίσεως.

ΒΙΝΤΕΟ – Το Κρυφό Σχολειό και η στάση της Εκκλησίας στην Ελληνική Επανάσταση


Ο ρόλος της Εκκλησίας πριν και κατά την Επανάσταση του 1821, η στάση του Πατριαρχείου έναντι των Οθωμανών και το εάν υπήρξε ή όχι το περίφημο «Κρυφό Σχολειό» είναι θέματα που ως σήμερα εξάπτουν πάθη και εργαλειοποιούνται για την προώθηση της τάδε ή δείνα πολιτικής ατζέντας.

Στο δεύτερο μέρος της συζήτησης του Μάριου Νοβακόπουλου (Cognosco Team) με τον Νικόλα Γιάννου στην εκπομπή Ballradio, αναλύονται ακριβώς αυτά τα θέματα.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:


Δευτέρα 16 Απριλίου 2018

Από το Μεσαίωνα στο Νεομεσαιωνισμό του 21ου αιώνα


Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*


Οι διεθνείς σχέσεις γνώρισαν χαώδεις αλλαγές από την κατάρρευση της Δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μέχρι σήμερα.  Η γέννηση του δυτικού και ευρύτερα του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι ανάγεται στην μετέπειτα περίοδο (Μεσαίωνας), με δύο βασικά «μπλοκ»: το βυζαντινό και το λατινικό.



Όπως ένα διεθνές σύστημα με το σημερινό ορισμό, η Βυζαντινή Κοινοπολιτεία και η δυτική res publica Christiana ήταν «σύνολ[α] από αλληλοσχετιζόμενες και αλληλεξαρτημένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ διεθνών δρώντων».  Κατά τον ορισμό του Karl Deutsch, «ένα διεθνές σύστημα αποτελείται από συμπλέγματα οικισμών, μέσα μεταφοράς, πολιτιστικά κέντρα, γλωσσικές περιοχές, διαχωρισμούς τάξεως και κάστας, φραγμούς μεταξύ αγορών, μεγάλες περιφερειακές αντιθέσεις σε πλούτο και αλληλεξάρτηση». 


Το Σχίσμα των Εκκλησιών: μία σύντομη ιστορία


Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Οι σχέσεις ανάμεσα στην παποσύνη και τα ανατολικά πατριαρχεία υπήρξαν συχνά τεταμένες.  Η διαπλοκή στους πολιτικούς ανταγωνισμούς, οι διαμάχες δικαιοδοσίας και οι θεολογικές αποκλίσεις οδήγησαν αρκετές φορές σε ανοικτή ρήξη.  Τους πρώτους αιώνες οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες επενέβησαν βίαια στα θρησκευτικά ζητήματα ζητώντας είτε να επιβάλουν τη συμφιλίωση της Εκκλησίας με αιρετικές ομάδες όπως οι Μονοφυσίτες («Ενωτικόν» Ζήνωνος, Μονοθελητισμός κ.α.) είτε για να αλλάξουν τα πιστεύω της, όπως έγινε στην περίπτωση της Εικονομαχίας.  Σε αυτές τις περιπτώσεις η Ρώμη υπήρξε ο υπερασπιστής της εκκλησιαστικής ορθοδοξίας και σημείο αναφοράς των διωκομένων χριστιανών.  Η Εικονομαχία έριξε οριστικά με την αναστήλωση του 843, όμως είχε μεσολαβήσει η παπική ανεξαρτητοποίηση και η άνοδος της Καρολιγγείου αυτοκρατορίας, με ότι αυτό συνεπάγεται για το διμερές κλίμα.

Φεουδαρχία και η διαμόρφωση της μεσαιωνικής Δύσης




Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Οι νέες δυνάμεις που αντικατέστησαν τη ρωμαϊκή εξουσία στη Δύση σε καμία περίπτωση δε συνιστούσαν οργανωμένα κράτη με γραφειοκρατική δομή.  Επρόκειτο για φυλετικά βασίλεια με βάση έναν αρχηγό και πολεμιστές οι οποίοι του όφειλαν πίστη.  Οι γερμανικές φυλές που αποίκισαν περιοχές από τη Βρετανία μέχρι την Καρχηδόνα είχαν στοιχειωδέστατη εμπειρία σταθερής διακυβερνήσεως, για αυτό και στηρίχθηκαν στην παλαιά ρωμαϊκή αριστοκρατία ή την Εκκλησία για να αναλάβουν αρμοδιότητες όπως η δημοσιονομική διαχείριση, η τήρηση αρχείων και η παιδεία.  Αυτή η κατάσταση, μαζί με την οικονομική οπισθοδρόμηση, την κατάρρευση του μορφωτικού επιπέδου και τις δύσκολες συγκοινωνίες καθιστούσαν τη συγκεντρωτική διακυβέρνηση αδύνατη. 

Η Ρωμαϊκή μεταμόρφωση από την Αρχαιότητα στο Μεσαίωνα: μια σύντομη ιστορία



Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Μεσαίωνας και η ιδέα της αυτοκρατορίας

Την Αρχαιότητα διαδέχεται ο λεγόμενος Μεσαίωνας, ο οποίος οριοθετείται ενδεικτικά μεταξύ της πτώσεως της Δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το 476 και της Ανατολικής το 1453.  Η μακρότατη αυτή εποχή θα αποτελέσει τον καιρό τελικής διαμορφώσεως του Ευρωπαϊκού και Μεσανατολικού κόσμου με τη σημερινή περίπου μορφή τους.  Ο κόσμος της αρχαιότητος είτε θα διαλυθεί βιαίως είτε θα μετασχηματιστεί ριζικά από επείγουσες ανάγκες και καινοφανείς ιδέες.  Η ενότητα της ελληνορωμαϊκής Μεσογείου θα διασπαστεί από τις γερμανικές εισβολές στα βορειοδυτικά (5ος αι.) και την αραβική εξάπλωση στα νότια (7ος αι.).  Η απώλεια της Ανατολής και Αφρικής παράλληλα με τον εκχριστιανισμό και εκλατινισμό των νέων κοινωνιών της Εσπερίας θα ταυτίσει εν πολλοίς τον κόσμο της Χριστιανοσύνης με τη γεωγραφία της Γηραιάς Ηπείρου.  Εκεί θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για την ανάπτυξη της έννοιας της «Ευρώπης».

Παρασκευή 13 Απριλίου 2018

Πικραμένες σκέψεις για την Άλωση του 1204


Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

13 Απριλίου 1204. Η ημερομηνία αυτή, κατά την οποία η Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Σταυροφόρων, είναι ίσως η πιο σκοτεινή και θλιβερή της ελληνικής ιστορίας. Πιο τραγική από τη μοιραία Άλωση του 1453, η πρώτη πτώση διέλυσε για πάντα τον ελληνικό πολιτισμό σαν ανεξάρτητη δύναμη παγκόσμιας σημασίας. Από το Μέγα Αλέξαντρο και μετά η ελληνική λαλιά, τα έργα που γράφονταν σε ελληνικούς τόπους από ελληνικές γραφίδες, οι πολιτικές μας εξουσίες (έστω και μέσα από Ρωμαϊκή αυτοκρατορία η οποία ναι μεν μας συνέτριψε, αλλά μέσα από τη σαγήνη του κλασσικού πνεύματος γίναμε ένα με αυτή), η τέχνη μας ήταν στο κέντρο της Γης και μεγάλης σημασάις για όλους. Πλέον, γινόμασταν λαός δούλος και περιπλανώμενος σαν τους αρχαίους Εβραίους, να παραπαίουμε από τον ένα αφέντη στον άλλο με διαλείμματα φερέλπιδος αλλά καχεκτικής ανεξαρτησίας.


ΒΙΝΤΕΟ – Κωνσταντινούπολη, η Βασίλισσα των Πόλεων



Τον 7ο αιώνα προ Χριστού ο Βύζας, οδηγώντας μία ομάδα Μεγαρέων αποίκων, ίδρυσε τη πόλη του Βυζαντίου. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Βύζας πριν ξεκινήσει το ταξίδι ζήτησε χρησμό από το μαντείο των Δελφών.

Η Πυθία του είπε να κτίσει την αποικία του απέναντι από την πόλη των τυφλών. Ο Βύζας διέσχισε το Αιγαίο και πέρασε στην Προποντίδα, καταλήγοντας τελικά στο Βόσπορο. Στην ασιατική πλευρά των στενών επίσης Μεγαρείς είχαν μερικά χρόνια πριν ιδρύσει την Χαλκηδόνα.

Εξετάζοντας την περιοχή ο Βύζας διαπίστωσε πως η ευρωπαϊκή ακτή είχε πολύ πιο πλεονεκτική θέση και προσφερόταν για τη δημιουργία μιας νέας πόλης. Η Χαλκηδόνα λοιπόν ήταν η πόλη των τυφλών, που είχαν να διαλέξουν μεταξύ δύο τοποθεσιών και πήραν τη χειρότερη.

Μάθετε περισσότερα στο παρακάτω βίντεο:


ΒΙΝΤΕΟ-Τι ήταν το Βυζάντιο;


Το Βυζάντιο φέρνει στο μυαλό πολλά πράγματα. Την Κωνσταντινούπολη, την Αγία Σοφία, ίντριγκες, ραδιουργίες, το δικέφαλο αετό, παπάδες…

Για το τι είναι όμως πραγματικά, ποια είναι η ιστορία του, πως επηρέασε τον κόσμο και τι σημαίνει για την Ελλάδα του σήμερα, είναι γνωστά πολύ λίγα, κι αυτά συνήθως διαστρεβλωμένα. Σε αυτό το βίντεο θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μία σύντομη εισαγωγή στη χιλιετή αυτοκρατορία, να διαλύσουμε μερικούς μύθους και να απαντήσουμε στις προηγούμενες ερωτήσεις.

Δείτε και μάθετε τα πάντα για τη Βυζαντινή Οικουμένη:

Πέμπτη 12 Απριλίου 2018

Από την Ορθοδοξία στο Σουφισμό: ο εξισλαμισμός της Μικράς Ασίας


Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*



Η Βυζαντινή Μικρά Ασία

Γεωγραφία

Η Μικρά Ασία υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους τόπους ανάπτυξης του ανθρωπίνου πολιτισμού ήδη από την αρχαιότητα.  Η χερσόνησος αυτή έχει επιπλέον υψηλή στρατηγική σημασία, όμως πέρασμα από την Ευρώπη προς την Ασία (και αντιστρόφως) και έδρα ελέγχου του Ευξείνου Πόντου και της Ανατολικής Μεσογείου θάλασσας.  Περιβρέχεται από τρεις πλευρές με θάλασσα (Εύξεινος Πόντος, Αιγαίο πέλαγος, Παμφύλιο και Κιλίκιο πελάγη) και χωρίζεται από τη λοιπή Ασία με την οροσειρά του Ταύρου και τα μεγάλα όρη της Αρμενίας, της Καρδουχίας (Κουρδιστάν) και της Υπερκαυκασίας.


Τετάρτη 11 Απριλίου 2018

Οι μεγάλοι βουβοί της ιστορίας και το δυστύχημα του Ελληνισμού



Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Ο άνθρωπος είναι ζώο κοινωνικό, το οποίο ορίζεται σε τεράστιο βαθμό από την αλληλεπίδραση και επικοινωνία του με τους ομοίους του περιβάλλοντος του.  Η ταυτότητα, οι τρόποι και οι σκέψεις του καθενός διαμορφώνονται από τι ακούει και διαβάζει από όσα λένε, γράφουν και αποτυπώνουν σε εικόνα οι γύρω του, και βέβαια από ό,τι βλέπει με τα ίδια του τα μάτια.  Το περιεχόμενο του χαρακτήρα μας, οι εμπειρίες και τα βιώματα μας υπάρχουν μέσα στο μυαλό μας, άλλοτε πιο σαφή και άλλοτε συγκεχυμένα, και η εξωτερίκευση τους απαιτεί μία συγκεκριμένη διαδικασία.  
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ

Πόσο ελληνική ήταν η βυζαντινή Μικρά Ασία; Εθνογραφική ανάλυση

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος* Η Μικρά Ασία είναι χώρος με κολοσσιαίο βάρος για τον ιστορικό Ελληνισμό και κυριαρχεί στο φαντασια...