Η πάλη ενάντια στη σημερινή λαίλαπα της απαξίωσης και ισοπέδωσης των πάντων, του μηδενισμού και του υλιστικού σκοταδισμού, γίνεται με πολλούς τρόπους. Γίνεται με την πέννα και το πληκτρολόγιο, στο διαδίκτυο, το περιοδικό και την εφημερίδα, γίνεται με τη δράση στην κοινωνία, στο δρόμο, τη διαδήλωση, την παρέα, γίνεται με την ενημέρωση και τη μαχητική υπεράσπιση των ιδεών, το διάλογο και τη συζήτηση. Γίνεται όμως, και με την τέχνη. Η τέχνη πάντα ήταν ένα από τα πιο ισχυρά μέσα διάδοσης ιδεών, αισθητικών, ηθικών, πολιτικών. Η μορφή της, η θεματολογία της, το ύφος της, τα πρότυπα που προβάλει και εναγκαλίζεται, μπορούν να αποδειχθούν πολύ ισχυρότερα από τον λόγο. Όπως για κάθε κοινωνική και ιδεολογική τάση, έτσι για την πάλη της έλλογης παράδοσης η τέχνη, η μουσική, ο κινηματογράφος, η ζωγραφική μπορούν να γίνουν εργαλεία αφύπνισης, λαμπάδες που πυρπολούν τις ψυχές.
Εδώ θα γίνει αφιέρωμα σε έναν Έλληνα καλλιτέχνη. Ο λόγος για έναν από τους πρωτεργάτες του ελληνικού hip hop με σταδιοδρομία άνω των 20 ετών, τον Αρτέμη Φανουργιάκη ή (επί το καλλιτεχνικότερο) Νεοραψωδό.
Αποτελεί ένα αληθινό φαινόμενο τόσο στον χώρο του hip hop, όσο και στην ελληνική μουσική σκηνή. Τη στιγμή που τα περισσότερα τραγούδια του τύπου, εν Ελλάδι και παγκοσμίως έχασαν γρήγορα την κοινωνική τους θεματολογία (άλλωστε από τις φτωχογειτονιές των μαύρων των ΗΠΑ ξεκίνησαν) και σήμερα ιδίως ασχολούνται κατά κόρον με την αλαζονεία του καλλιτέχνη ή τις αντιπαλότητες του, τους ύμνους στα χρήματα, το clubbing και τη χυδαιότητα, από πολύ νωρίς και κλιμακούμενα ο Αρτέμης έδωσε έναν άλλο χαρακτήρα στα δικά του δημιουργήματα. Αρχίζοντας ήδη από τα πρώτα μουσικά του σχήματα με τον Ευθύμη (TXC, ΑΕ), ο Αρτέμης έντυσε τα τραγούδια του με περιεχόμενο πνευματικό, με αυξανόμενες νύξεις στην ελληνικότητα, την κοινωνική κατάσταση, την παράδοση και τη θρησκεία. Διαβλέπει και προειδοποιεί για την καθοδική πορεία της κοινωνίας και της χώρας, ψέγει τον υλισμό και την κενότητα της hip hop σκηνής, Στα τραγούδια του μπαίνουν αρχαιοελληνικές ρίμες, βιβλικά και πατερικά εδάφια, και ο ακροατής θα πάρει μια μικρή γεύση (και το έναυσμα για περεταίρω αναζήτηση) για τον Ηράκλειτο, τον Πυθαγόρα, Περικλή Γιαννόπουλο, το Συκουτρή, τους Κολλυβάδες. Η τάση αυτή γίνεται πολύ έντονη στο Mash Up Sessions I (όπου συνδυάζει τα τραγούδια του με μουσική Σπανουδάκη) και II (με μουσική Νίκου Παπακώστα). Η θεματολογία του προσανατολίζεται έντονα προς την χριστιανική ηθική και πνευματικότητα.
Αποτελεί ένα αληθινό φαινόμενο τόσο στον χώρο του hip hop, όσο και στην ελληνική μουσική σκηνή. Τη στιγμή που τα περισσότερα τραγούδια του τύπου, εν Ελλάδι και παγκοσμίως έχασαν γρήγορα την κοινωνική τους θεματολογία (άλλωστε από τις φτωχογειτονιές των μαύρων των ΗΠΑ ξεκίνησαν) και σήμερα ιδίως ασχολούνται κατά κόρον με την αλαζονεία του καλλιτέχνη ή τις αντιπαλότητες του, τους ύμνους στα χρήματα, το clubbing και τη χυδαιότητα, από πολύ νωρίς και κλιμακούμενα ο Αρτέμης έδωσε έναν άλλο χαρακτήρα στα δικά του δημιουργήματα. Αρχίζοντας ήδη από τα πρώτα μουσικά του σχήματα με τον Ευθύμη (TXC, ΑΕ), ο Αρτέμης έντυσε τα τραγούδια του με περιεχόμενο πνευματικό, με αυξανόμενες νύξεις στην ελληνικότητα, την κοινωνική κατάσταση, την παράδοση και τη θρησκεία. Διαβλέπει και προειδοποιεί για την καθοδική πορεία της κοινωνίας και της χώρας, ψέγει τον υλισμό και την κενότητα της hip hop σκηνής, Στα τραγούδια του μπαίνουν αρχαιοελληνικές ρίμες, βιβλικά και πατερικά εδάφια, και ο ακροατής θα πάρει μια μικρή γεύση (και το έναυσμα για περεταίρω αναζήτηση) για τον Ηράκλειτο, τον Πυθαγόρα, Περικλή Γιαννόπουλο, το Συκουτρή, τους Κολλυβάδες. Η τάση αυτή γίνεται πολύ έντονη στο Mash Up Sessions I (όπου συνδυάζει τα τραγούδια του με μουσική Σπανουδάκη) και II (με μουσική Νίκου Παπακώστα). Η θεματολογία του προσανατολίζεται έντονα προς την χριστιανική ηθική και πνευματικότητα.
Η στροφή αυτή στοιχίζει. Το μουσικό star system τον αποβάλλει. Από τις συναυλίες του MAD και τις εκπομπές του MTV, ο Αρτέμης βλέπει την προβολή και το δισκογραφικό του τιράζ να πέφτει. Τα τελευταία χρόνια όμως έχει συγκεντρώσει ένα (μικρότερο από ότι π.χ. στις αρχές του 2000) αφοσιωμένο κοινό, το οποίο αναγνωρίζει σε αυτόν μια πρωτότυπη και αυθεντική προσπάθεια για μια νέα τροπή στη μουσική ψυχή:
Δε νομίζεις ότι ήρθε η στιγμή, η θεματολογία του στίχου να πάρει άλλη τροπή, να γίνει στροφή, πνευματική τροφή να δοθεί, καθώς «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος».
Είπαμε για MCing για DJaying για graffiti δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο κι όμως κάτι λείπει.
Του Γεωργίου Βερίτη αν δεν ακουστεί η ικεσία ό,τι κι αν έχω πει δεν έχει καμιά σημασία!
Για αρχή, μια μικρή γεύση:
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ
4-3-2015, Res Publica, Μάριος Νοβακόπουλος
