Χρειαζόμαστε καλύτερες Θεωρίες Συνωμοσίας

 

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος, στο Άρδην τ. 120, Μάρτιος 2021

«Ό,τι διώκεται και εις πυρ βάλλεται, μυθοποιείται. Κι επανέρχεται στη ζωή συχνά ως βρυκόλακας».

Σαράντος Καργάκος

Το Έτος Κυρίου 2020 χαρακτηρίστηκε χαώδες, μελανό, προμήνυμα καταστροφής, σημείο καμπής για μία νέα εποχή. Πέραν των ρητορικών υπερβολών, είναι αδιαμφισβήτητο πως η πανδημία του νέου κορωνοϊού, η οικονομική κρίση και η πολιτική αναταραχή αποκαλύπτουν προβλήματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ακόμη σοβαρότερο είναι το γεγονός είναι πως η ασθένεια και οι συνέπειές της δεν είναι το αίτιο πολλών από αυτά τα προβλήματα, αλλά ο καταλύτης. Συστημικές αδυναμίες, κοινωνικοψυχολογικές τάσεις, ζητήματα τεχνολογίας, εξουσίας και δημοκρατίας, ηθικές αντιλήψεις δοκιμάστηκαν και μαζί τους η όλη πρόσληψη του κόσμου και του ανθρώπινου προσώπου.

Ένα από τα κοινωνικά ζητήματα τα οποία βρέθηκαν στο προσκήνιο ήταν οι λεγόμενες «θεωρίες συνωμοσίας». Τόσο το ίδιο το φαινόμενο όσο και οι κοσμοθεωρητικές αποσκευές του είναι αρκετά παλιό. Ο ίδιος ο ορισμός του τι συνιστά θεωρία συνωμοσίας είναι εξαιρετικά θολός. Σήμερα πλέον έχει γίνει απλό συνώνυμο της ψευδολογίας, ή του ενστερνισμού ριζικά διαφορετικών αναγνώσεων του κόσμου. Στον καθημερινό διάλογο τείνει να χρησιμοποιείται πληθωρικά και απερίσκεπτα, μαζί με τα fake news και την post-truth εποχή.

Φιλοσοφία και self help: Εκλαΐκευση ή εκχυδαϊσμός;

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος

Από τα πρώτα της βήματα, ως εξέλιξη του μύθου και της πρακτικής σοφίας της απώτερης αρχαιότητας, η φιλοσοφία αναπτύχθηκε ως ερμηνεία του κόσμου και εξερεύνηση της ζωής. Ορίστηκε ως μία άσκηση μνήμης θανάτου, αναζήτηση της ευδαιμονίας, εξέταση ερωτημάτων θεμελιωδών για την ύπαρξη και την κοινωνία. Στο υψηλότερο επίπεδο γινόταν εκστατική ενατένιση των «όντων», ένωση με το θείο και το απόλυτο. Εν ολίγοις, γεννήθηκε ως επείγουσα ανάγκη του νου απέναντι σε όλες τις διακυμάνσεις της ζωής, όσο και εάν σήμερα έχει γίνει συνώνυμο μιας ασήμαντης αερολογίας, η οποία αφορά μία ομάδα ιδιορρύθμων λογίων.

Στη σύγχρονη κοινωνία, με τη φιλοσοφία απρόσιτη και τους παραδοσιακούς οδοδείκτες της ζωής (οικογένεια, κοινότητα, Εκκλησία, πείρα των πρεσβυτέρων, μακροχρόνια εργασία στον ίδιο τομέα ή οικογενειακή – τοπική επαγγελματική παράδοση, κόμμα – συνδικάτο) παρηκμασμένους ή σχετικοποιημένους, κάθε άτομο ξεχωριστά ζητά να βρει λύσεις για τη ζωή του. Καθώς αυτή η αναζήτηση γίνεται εκτός μαθησιακού ή κοινωνικού πλαισίου, με όρους αγοράς, επικρατούν όσοι παρουσιάζουν έτοιμες και εύπεπτες συνταγές.