Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος
Χωρίς να έχει την αίγλη ή την αύρα της καταξιωμένης πολεμικής μηχανής που συνοδεύει άλλα καταδιωκτικά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Northrop P-61 Black Widow έχει πλάσει παρ’ όλα αυτά τον δικό του θρύλο, για την πρωτοποριακή σχεδίαση και την υψηλή τεχνολογία του. Ενώ μέχρι τότε τον ρόλο της νυχτερινής αναχαίτισης έπαιρναν μετασκευασμένα μαχητικά η βομβαρδιστικά (Mosquito, Ju88, Me 110 κτλ), το P-61 ήταν το πρώτο που σχεδιάστηκε εξ αρχής για να φέρει ραντάρ και να είναι αφοσιωμένο εξ ολοκλήρου σε αυτόν τον ρόλο.
Το πρωτότυπο πέταξε στις 26 Μαΐου 1942, ενώ τα πρώτα αεροσκάφη παραγωγής κατασκευάστηκαν τον Οκτώβριο του 1943 – ενώ ο πόλεμος όχι απλώς μαινόταν, αλλά και έγειρε αποφασιστικά υπέρ των Συμμάχων. Το P-61 είχε τριμελές πλήρωμα, με πιλότο, πολυβολητή και χειριστή ραντάρ. Ο οπλισμός του ήταν βαρύτατος – περιελάμβανε 4 πυροβόλα των 20 χιλ. (0,79 ) στην άτρακτο και 4 πολυβόλα 12,7 χιλ. (0,50) σε τηλεχειριζόμενο πύργο στην οροφή. Καθώς αυτού του είδους οι πυργίσκοι παραδίδονταν κατά προτεραιότητα στα στρατηγικά βομβαρδιστικά B-29 Superfortress, τα πρώτα P-61 έφεραν μόνο τα πυροβόλα της ατράκτου. Το αεροσκάφος μπορούσε ακόμη να μεταφέρει βόμβες και ρουκέτες. Οι δύο κινητήρες Pratt & Whitney (2.250 ίππων) έδιναν μέγιστη ταχύτητα 589 χιλιομέτρων την ώρα σε ύψος 6.100 μέτρων.
Τα P-61 δεν είδαν μεγάλη (συγκριτικά) δράση στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο διότι εισήχθησαν σε υπηρεσία μόλις το 1944, σε μία εποχή όπου οι αεροπορικές δυνάμεις των Γερμανών και των Ιαπώνων είχαν εξαντληθεί. Όταν το Φεβρουάριο του 1944 έφθασαν οι πρώτες μοίρες στην Βρετανία, το νέο αεροσκάφος αντιμετώπισε τον οξύ σκεπτικισμό πολλών αξιωματικών, οι οποίοι το θεωρούσαν πολύ αργό. Οι Βρετανοί, οι οποίοι έλαβαν ένα P-61 για δοκιμές, το θεώρησαν ανεπαρκές και δεν ζήτησνα περισσότερα. Παρ’ όλα αυτά τα P-61 συμμετείχαν σε πολλές αποστολές τόσο αναχαίτισης, όσο και επιθέσεων κατά στόχων εδάφους. Ανάμεσα στις επιτυχίες τους ήταν και η κατάρριψη 18 πυραύλων-ιπταμένων βομβών V1, τις οποίες εκτόξευαν οι Γερμανοί κατά της Αγγλίας. Αντίστοιχα μικρή ήταν η προσφορά των P-61 στο μέτωπο του Ειρηνικού (τα πρώτα αφίχθησαν στο Γκουανταλκανάλ τον Ιούνιο του 1944), καθώς μέχρι τότε η πάλαι ποτέ επίφοβη Ιαπωνική Αεροπορία Ναυτικού είχε εξαϋλωθεί. Το αεροσκάφος πάντως είχε την τιμή να εκτελέσει τις τελευταίες καταρρίψεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, λίγες ώρες μετά την συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας στις 15 Αυγούστου 1945. Συνολικά, τα P-61 πέτυχαν 127 καταρρίψεις.
Μετά τον πόλεμο τα Black Widow αντιμετώπισαν το ίδιο πρόβλημα με το μεγαλύτερο μέρος του αμερικανικού πολεμικού υλικού. Η τεχνολογία κάλπαζε, οι ανάγκες άλλαζαν και το πλεονάζον υλικό οδηγείτο στην απόσυρση. Παρέμειναν σε μάχιμη υπηρεσία μέχρι το 1948 λόγω της καθυστερημένης ανάπτυξης νέων νυχτερινών μαχητικών (τα ιδιόμορφα F-82 Twin Mustang και ύστερα τα αεριωθούμενα F-89 Scorpion, επίσης της Northrop). Την περίοδο 1946-1949, τα P-61 βοήθησαν στις μετεωρολογικές έρευνες της NACA (National Advisory Committee for Aeronautics, πρόδρομος της NASA) για την παρακολούθηση καταιγίδων. Ο οριστικός παροπλισμός ήρθε το 1954. Συνολικά κατασκευάστηκαν 706 αεροσκάφη, τα 674 κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η πιο αξιοσημείωτη παραλλαγή του P-61 υπήρξε το F-15 Reporter, με αποστολή την αεροφωτογράφιση. Τα αεροσκάφη αυτά επιχείρησαν, μετά τον πόλεμο, από ιαπωνικές βάσεις προς την Κορέα, συλλέγοντας φωτογραφίες που αποδείχθηκαν υπεροπολύτιμες όταν ξέσπασε ο πόλεμος του 1950.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
